- ارسال توسط : علی محمدی
این روزها با تعطیلی باشگاهها به علت شیوع ویروس کرونا ، شبکه های مجازی پر از پیج های آموزشهای اشتباه در زمینه های مختلف ، خصوصا ورزشهای رزمی و دفاع شخصی و دیگر موارد شده است. که اغلب این آموزشها غیر اصولی و غیر قابل اجرا و غیر باور بوده ، و بعضا جهت جمع کردن فالور و خودنمایی در ورزشهای رزمی میباشد.
شورای تحلیل و بررسی ورزشهای رزمی در پایگاه خبری رزمی نیوز در این زمینه مقاله ای را منتشر کرده است که در زیر میخوانیم.
مدتی است در شبکه های اجتماعی ، خصوصا شبکه پر طرفدار اینستاگرام پیگیر پیج های آموزشی در زمینه ورزشهای رزمی و سلاح های سرد و دفاع شخصی از طرف صاحبان این صفحات هستیم. هر شخصی بنا به سلیقه و آموخته های خود اقدام به آموزش و به نمایش گذاشتن حرکات و تکنیک های رزمی خود میباشد. چه بسا اغلب این تکنیکها به اشتباه آموزش داده میشود.
اگر یک فرد عادی باشید و از ورزشهای رزمی نیز سررشته ای نداشته باشید، و چندین پیج آموزشی در این زمینه را پیگیری نمایید متوجه خواهید شد که هر شخصی در مورد یک تکنیک یا یک ضربه و حرکت ، تعاریف و استدلالهای خودش رو بازگو میکند ، در حقیقت برای یادگیری یک تکنیک با چندین تعاریف مختلف روبرو خواهید شد که جز سردرگمی چیزی حاصل نخواهد گردید.
به عنوان مثال آموزش یک ضربه دست یا یک ضربه پا ، که از نظر تئوری و فیزیکی تعاریف استانداردی دارد، و از نظر عملی نیز این تئوری و زوایا در آن اجرا میشود. از عهده کسی برخواهد آمد که دوره های تخصصی علمی و عملی و تئوری و آسیب شناسی و روانشناسی در ورزش و دیگر موضوعات مرتبط را گذرانده باشد و چه بسا اینکه با گذراندن این دوره ها باید تجربیاتی نیز کسب کرده و همیشه در این زمینه ها به روز بوده و مطالعات بیشتری داشته باشد.
قاطعانه میگوییم ۷۰ درصد مربیان ورزشهای رزمی که اغلب زیر ۴۰ سال هستند تخصص مربیگری و آموزش ندارند. هر چند که گواهینامه مربیگری دارند.
آیا هر شخصی گواهینامه و یا حکم مربیگری داشته باشد آموزش او تخصصی و صحیح است ؟
در پاسخ به این سوال نیز قاطعانه میگوییم خیـر !
داشتن مدرک و احکام مربیگری دلیل قانع کننده ای برای داشتن تخصص و تدریس نمیباشد. تخصص با بهره گیری از تلاش و تجربیات و آموزه های تخصصی و علمی به دست آمده و رشد میگیرد، نه با یک تکه کاغذ موسوم به حکم و گواهینامه مربیگری.
در سالهای اخیر متاسفانه احکام و گواهینامه های مربیگری بیشماری از سوی برخی مراکز ، سازمانها ، سبکها و حتی فدراسیون ها صادر شده است که شاید عده ای از دریافت کننده ها توانایی و تخصص این کار را نداشته اند. در مواقعی هم شنیده میشود برخی از این احکام مخفیانه فروخته میشود.(طبق شنیده ها در فضای مجازی)
نه تنها در زمینه مربیگری بلکه در زمینه درجات رزمی ، کمربند مشکی و دان ها نیز وضعیت بسیار تاسف بار است. که این موضوع خودش بحث بسیاری دارد که در موضوعی جداگانه به آن خواهیم پرداخت.
اشتباهاتی که این چنین مربیان دارند :
بسیاری از مربیان اصرار شدیدی دارند که فیزیک بدنی یک هنرجو را تغییر بدهند ، اصرار دارند که حتما باید حرکات سخت و طاقت فرسا انجام بدهند ، اصرار دارند هنرجو برای قوی شدن باید حتما آسیب ببینند ، باید وزنه های سنگین به خود بسته و حمل کنند ، باید به شدت خود را به زمین بکوبند. و با با مشت و لگد به سر و بدن او با شدت ضربه بزنند و یا علاقه دارند پاهای هنرجو را گرفته و بدون توجه به هر عوارضی ۱۸۰ درجه بازکنند و در این مورد از هنرجوهای دیگر هم کمک میگیرند .
بسیاری از مربیان هنوز نمیدانند که آب + مقداری موارد قندی در حین تمرین لازم است ، اجازه آشامیدن آب نمی دهند، برخی مربیان هنرجوها را با سربازان جنگی اشتباه میگیرند . تنبیه های نظامی و تنبیه های ورزشی اشتباه و آسیب رسان و زدن ضربات قوی به هنرجویان به جهت اینکه قوی شوند ، که اغلب با شکستگی و آسیب دیدگیهایی همراه است که ممکن است هنرجو از ورزشهای رزمی دلزده شود. و مهمتر از آن حرکات توهم زای برخی مربیان که بیشتر در فیلم ها مشاهده میکنند و گمان میکنند که هر انچه در تخیلات است باید اجرا شود. و بسیاری تمرینات غیر اصولی از این قبیل …
برخی از مربیان از آسیب دیدن هنرجو بسیار لذت میبرند و اعتقاد دارند این آسیب دیدگیها آنها را قوی خواهد کرد . اما توجه ندارند که بار عصبی و اثرات روانی خطرناکی به دنبال خواهد داشت.
به طور کل در انتخاب مربی دقت کنید که ملاک انتخاب آن ، داشتن مدرک و یا مدیر و مسئولیت داشتن در ورزش و یا داشتن فالور در شبکه های مجازی و تبلیغات وسوسه انگیز نباشد. قرار نیست اگر فردی مدیر یک مجموعه است و یا مسئول یک رشته ورزشی است بتواند مربی خوبی هم باشد.
انتخاب رشته های رزمی این روز ها با توجه به ترویج خشونت در بین جوانان بسیار سخت شده است ، اجازه ندهیم تند خویی و خشونت در وجود فرزندان رشد کند.
ورزشهایی مانند کاراته ، تکواندو ، جودو ، ووشو ،
بهترین گزینه برای شروع ورزشهای رزمی میباشند. ضمن اینکه سبک هایی مانند کیک بوکسینگ ، آیکیدو (دفاع شخصی ) و دیگر ورزشهای داخل رینگ ، اگرچه با رعایت نکات ایمنی درصد آسیب دیدگی کمتری دارند . اما زیر ۱۸ سال توصیه نمیشود.
در این زمینه مباحث بسیار است ، که در آینده مجددا به آن خواهیم پرداخت ، سعی کردیم مختصری از این موضوع را برای شما باز کنیم تا با دقت بیشتری به ورزشهای رزمی بپردازید.
