پس از باخت سه ملی پوش اعزامی به رقابتهای المپیک در رشته تکواندو که مسئولین و جامعه ورزشی حداقل دو مدال روی این رشته حساب کرده بودند، بسیاری از تکواندو کاران ، منتقدین ورزشی ، مربیان و مردم ایران در رسانه ها و فضای مجازی به عدم مدال آوری تکواندو معترض شدند.
با توجه به اینکه فدراسیون تکواندو یک رشته مجزا و بدون داشتن سبکهای تحت پوشش است ،یکی از موفق ترین و درآمدژا ترین فدراسیون رزمی میباشد، و علیرغم این همه هزینه و سرمایه گذاری و تمرینات و اردوهای مشترک بین کشورها ،در رقابتهای المپیک بسیار ضعیف عمل کرد و هر سه بازیکن تیم ملی، آرمین هادی پور میرهاشم حسینی و ناهید کیانی عملکرد بسیار ضعیفی از خود نشان دادند.و این اولین بار است که تیم ملی تکواندو پس از ۱۸ سال در المپیک نتوانست مدالی کسب کند.
اگر به سایقه مدال گرفتن تکواندو ایران در دوران گذشته المپیک دقت کنیم متوجه خواهیم شد، از المپیک ۲۰۰۴ آتن تا امروز روند مدال آوری تکواندو رو به کاهش بوده است.
تعداد مدال دریافتی در المپیک ۲۰۰۴ آتن : یک طلا و یک برنز بوده است.
تعداد مدال دریافتی در المپیک ۲۰۰۸ پکن: یک طلا بوده است.
تعداد مدال دریافتی در المپیک ۲۰۱۲ لندن : یک نقره بوده است.
تعداد مدال دریافتی در المپیک ۲۰۱۶ ریو : یک برنز بوده است.
تعداد مدال دریافتی در المپیک ۲۰۲۰ توکیو : متاسفانه مدالی کسب نشد.
همانطور که سیر نزولی دریافت مدال را مشاهده میکنید اگر به همین روند ادامه بدهیم المپیک ۲۰۲۴ پاریس اصلا سهمیه ای برای المپیک کسب نخواهیم کرد. که امیدواریم این سلسله مدال نگیری پاره شود.
سید محمد پولادگر ریاست فدراسیون تکواندو در این رابطه گفته است : دلم برای بچه ها میسوزد ، از ابتدا با ما بد کردند،از عدم صدور ویزای انگلیس تا رویارویی دو ایرانی مقابل هم و جدول ۱۷ نفره و کسب سهمیه میر هاشم در مرحله آخر،همه اینها سیاست کثیفی بوده است که بر ما اعمال شد.
آقای پولادگر فقط شرایط ایران و تکواندوکاران خودمان را در این مشکلات جدی میبیند و عدم کسب نتیجه را به این موارد سوق میدهد. در صورتی که هیچ کدام از این موارد دلیلی برای باخت و عملکرد ضعیف نیست. اکثر تکواندو کاران در دنیا با چنین شرایطی وارد المپیک شدند، چگونه آنها توانستند اما تیم ما نتوانست؟
بسیاری از منتقدین تکواندو اعتقاد دارند کادر مربیگری در تیم ملی ضعیف است ،برخی مربیان سابق نیز از عملکرد خودشان یاد کردند و این دوره از تکواندو را پرحاشیه و ضعیف میدانند ،عده ای نیز خواستار اسنعفای پولادگر هستند . در صورتی که تکواندو سالهاست رو به نابودی میرود، مگر دوره های گذشته چه عملکرد درخشانی نسبت به این دوره داشته است؟ همه تلاشها رسیدن به المپیک و کسب مدال است ، وگرنه در سال چندین بار مدالهای آسیایی و جهانی کسب میشود.
تغییر و استعفای رییس فدراسیون و سرمربی و کادر فنی چندان نتیجه بخش نیست و مشکلی اساسی را حل نمیکند ،باید سیاستها و برنامه ها و بازیکن سالاری و دیگر مسائل حاشیه ای حل شود.
ما ایرانیها عادت داریم عدم کسب نتیجه را بر گردن سرمربی بیاندازیم در صورتی که صورت مسئله جای دیگری است.
افتخارش برای بازیکن است اشتباه و اعتراضش برای مربی
چاره کار این است که بازیکنان را تغییر بدهید این همه استعداد در کشورما وجود دارد که نیمی از این استعداد ها به خاطر فقر و عدم توجه و محرومیت منطقه ای دیده نمیشوند. و یا به خاطر شرایط ضعیف مالی در اردو ها دوام نمی آورند . بزرگترین مشکل اساسی ورزشهای رزمی کشور ما بازیکن سالاری است.
هر بازیکن یک بار آزموده میشود چنانچه خطا کند جایگزین دارد .آیا در مسابقات انتخابی کسی بازنده شود مجددا به اردو دعوت میشود؟ در تیم ملی هم کسی عملکرد ضعیفی داشته باشد باید تعویض شود. انتخاب ، انتخاب لحظه هاست نباید صبر کرد تا چیزی درست شود. اگر سربازی در جنگ زخمی شود و یا عملکرد خوبی نداشته باشد فرمانده او را به عقب کشانده و تکاور دیگری را جایگزین کند.
هوشمندانه عمل کنیم و به جمله ای که در زیر حکم انتصاب نوشته شده است : ” تلاش شما برای رشد و توسعه ورزش کشور …. ” پایبند باشیم
گروه تحلیل و بررسی ورزشهای رزمی پایگاه خبری رزمی نیوز
