مبارزات ترکیبی که به اختصار آن را MMA (ام ام ای) می نامند، چند سالی است که در ایران به صورت غیر قانونی فعالیت میشود، و اوایل سال 1400 فدراسیون انجمن های ورزشهای رزمی مجوز فعالیت این سبک مبارزه را از وزارت ورزش و جوانان دریافت کرد. تا شاید کنترلی بر برگزاری مسابقات غیر قانونی و زیر زمینی و اعزامهای غیر قانونی به مسابقات گمنام بیشتر شود. اما با این حال هنوز شاهد برگزاری مسابقات زیرزمینی هستیم.
ابتدا باید بدانیم این روش مبارزه جزعی از هنرهای رزمی است یا خیر؟
با تعریفی مختصر از هنرهای رزمی شروع میکنیم، “نمایش قابلیتها و انعطاف بدنی و اجرای حرکات نمایشی و مبارزه، با قوانین و قواعد از پیش تعیین شده، که کمترین آسیب به فرد بزند را، هنر رزمی میگویند.”
در هنرهای رزمی مانند تکواندو،کاراته،بوکس،کونگ فو،کشتی و دیگر رشته ها دو مبارز، با یکدیگر به اجرای فنون خود میپردازند ، و سعی دارند ضربات خود را به حریف وارد کنند، تمام تلاش این مبارزین این است که امتیاز برتری گرفته و برنده شوند، قطعا هدف اصلی نابودی و آسیب رساندن و یا تخریب و تضعیف حریف مقابل نیست، با علم به اینکه فقط امتیاز بگیرند و استعدادهای خود را به نمایش بگذارند، مبارزه میکنند. و در انتها نیز به یکدیگر احترام گذاشته و آرزوی موفقیت میکنند.
عده ای میگویند فوتبال خشن ترین و پر آسیب ترین ورزش است، و آسیب دیدگی آن از ورزشهای رزمی بیشتر است، در صورتی که اصلا چنین نیست، زیرا در فوتبال برای تصاحب توپ و باز کردن دروازه حریف تلاش میکنند و گاهی اوقات عمدی یا سهوی خطایی نیز مرتکب میشوند. اما در ورزشهای رزمی هدف ضربه زدن به سر و صورت و بدن و از کار انداختن و ناک اوت کردن حریف است، و عمدی و سهوی نیز خطا میکنند،گرچه قدرت بدنی و دفاع مانع از آسیب دیدگی میشود اما چون حرکت مستقیم به سر و صورت پرتاپ میشود قطعا خطر آن بیشتر از فوتبالی است که ضربات فقط به سمت توپ پرتاب میشود.
این موضوع را برخی ورزشکاران رشته های خشن، برای توجیه کار خود میگویند که فوتبال پر آسیب ترین ورزش است. شما اگر در رانندگی هم دقت نکنید آسیب جانی خواهید دید، اما هدف شما از رانندگی آسیب دیدگی نیست. ولی در ورزشهایی مانند mma هدف آسیب رساندن و شکست دست و پا و خفگی تا حد مرگ است.
با این توضیحات به سراغ مبارزه ام ام ای میرویم،
اگر توجه کرده باشید در هنرهای رزمی ابتدا مبارزین با یکدیگر دست میدهند و برای همدیگر آرزوی موفقیت میکنند، و در حین مبارزه نیز گاهی اوقات پیش میآید که مراقب آسیب دیدگی حریف خود باشند. و این از خصلت رزمیکاران حرفه ای است. که نه در ایران بلکه در تمام دنیا اجرا میشود. در انتهای مبارزه نیز به یکدیگر احترام گذاشته و حتی حریف خود را تا نزد مربی خود بدرقه میکنند. کما اینکه اگر حریف ضربه ای خورده باشد که منجر به آسیب دیدگی شود ، از او عذرخواهی میکند. این یک اصول اخلاقی است که در هنرهای رزمی وجود دارد.
حال این موضوع را در مبارزه mma ببینیم.
جذاب وحشتناک
چند روز قبل از مسابقات به حریف خود اعلام میکنند که زنده نخواهی ماند، شروع به تهدید و تخریب و فحاشی یکدیگر میکنند، قبل از شروع مبارزه نیز گاهی اوقات با یکدیگر درگیر میشوند و یکدیگر را تهدید میکنند تا حسابی نفرت و خشم یکدیگر را برانگیزند و سپس وارد قفس میشوند.
تمام تلاش این دو حریف این است که حریف را از پای درآورند، مانند هنرهای رزمی هدف امتیاز نیست، هدف حتی گاهی خفه کردن و کشتن حریف است. در بسیاری از مبارزاتی که کلیپهای آن منتشر شده است شاهد هستیم که چه آسیبهایی حتی عمدی به یکدیگر میرسانند، و چنانچه حریف را تا مرز کشتن نرسانند دست از کار نمیکشند و با دخالت و قدرت داور کوتاه میآیند، و حتی بالای سر حریف نیز مجددا خط و نشان میکشند. و سایر صحنه هایی که در بسیاری از این مسابقات میبینیم.
قطعا این مبارزه هنرهای رزمی نیست، شاید بتوان نام آن را جنگ گذاشت، یامبارزه تن به تن جهت از پای درآوردن کامل حریف، چون هیچ اصولی از هنرهای رزمی اعم از اخلاق و احترام و کنترل احساسات و تعادل روحی و روانی درآن رعایت نمیشود. و این اصول اصلی هنرهای رزمی است. چنانچه اینطور باشد باید مبارزینی که در زمانهای گذشته با عنوان گلادیاتور مبارزه میکردند و یا جنگ تن به تن میکردند را نیز، هنرهای رزمی نامید.
اما مسئله ای که وجود دارد، علاقه جوانان امروزی به خشونت و درگیریها و جذابیتها و حواشی اطراف این موضوعات است. که اکثرا نیز به بازیهای یارانه ای خشن و فیلمهای این چنینی علاقه زیادی دارند و این زمینه ای برای حضور و خالی کردن احساسات خود در مبارزاتی مانند ام ام ای میباشد.
ام ام ای در ایران چگونه است؟
تمامی این مطالبی که گفته شد در ایران با توجه به نبود علم اینکار، برگزاری به بدترین شکل ممکن و غیر قانونی انجام میشود. و برخی از مبارزین به قصد نابودی صددرصد حریف خود میروند، و با الگوبرداری از مبارزان بزرگ دنیا سعی دارند خود را مانند آنها معرفی نمایند.
سالهاست که در اماکن خصوصی مانند زیر زمین و پارکینگهای خصوصی و باشگاهها مسابقات غیر قانونی و بدون مجوز ام ام ای برگزار میشود. و برگزار کنندگان، شرایط بسیار سخت و یک طرفه ای را نیز به ورزشکاران تحمیل میکنند و با وعده حضور آنها در مسابقات جهانی و معتبر دنیا و درآمد های دلاری، امیدی کاذب در آنها ایجاد میکنند.
برخی از شرایطی که برگزار کنندگان مسابقات MMA در ایران در قرارداد خود اعلام میکنند:
با رضایت کامل و امضا و اثر انگشت ، درصورت هر گونه آسیب دیدگی و اتفاق ناگوار همه مسئولیت ها را به گردن میگیرم.
در صورتی که شرکت کننده زیر 20 سال باشد رضایت و اثر انگشت اولیا خود را باید ارائه بدهند. که در این مورد 95 درصد خود ورزشکاران جای اولیا خود امضا و انگشت میزنند.
تعهد کامل نسبت به پرداخت هزینه های ورودیه مسابقات.و ارائه کارت بیمه ( درصورتی که کارت بیمه ورزشی در مسابقات غیر قانونی فاقد ارزش است)
تعهد نسبت به اینکه چنانکه به حریف خود آسیب برساند و حریف شکایت کند کلیه مسئولیت ها را به عهده بگیرد.
تعهد بدهند که به غیر از این مسابقات در هیچ مسابقات دیگری شرکت نکنند.
تعهد بدهند چنانچه پس از انتخابی و اعزام به مسابقات خارجی منصرف شوند باید جریمه انصراف پرداخت کنند.
و بسیاری تعهداتی دیگر که هیچکدام به نفع ورزشکار نیست. تنها چیزی که ورزشکار تعهد نمیدهد مرگ خودش است.
با این حساب باید مسئولین درمورد این ورزش بیشتر تحقیق و تامل کنند که آیا با این شرایط میشود این سبک مبارزه را کنترل کرد و از خشونت آن کاست؟ و چنانچه بتوانند این موضوع را ساماندهی کنند، در مسابقات خارجی که قوانین خودشان است چه خواهند کرد؟ و اصلا این ورزش اینقدر اهمیت دارد که برای آن هزینه نمایند؟
امیدواریم مسئولین و متولیان این نوع مبارزه با توجه به مشکلات و معایب و معضلات اینکار، برنامه هایی را در جهت کم کردن دغدغه والدین و خود ورزشکاران تدارک ببینند. و چون این ورزش برای برخی پولساز است، مادیات را به جان ورزشکاران و جوانان ترجیح ندهند.
