سالهاست انتخاب ریاست فدراسیونهای ورزشی رزمی، به درستی و یا تخصصی انجام نمیشود. و برخی حرکات و استراتژیها مانع از انتخاب افراد لایق و متخصص میشود.
این موضوع همیشه باعث انتقادها و اعتراض ورزشکاران و پیشکسوتان و افراد نخبه و متخصص ورزشهای رزمی شده است .کافیست نگاهی به روسای فدراسیونهای رزمی درچند دوره گذشته بیاندازیم .متوجه خواهیم شد،پازلی که چیده میشود .درست درخانه های خودقرارنگرفته اند .مدیرانی که گفته میشود .حتی تخلف مالی وکیفری داشته اند .و یا متخصص آن ورزش نبوده اند و عملکردهای خوبی درادوار گذشته نداشته اند. اما هنوز در راس فدراسیونها هستند.
چه کسانی میتوانند رییس فدراسیون شوند؟ و شرایط نامزدی این پست ورزشی چیست؟
اگر به شرایط ثبت نام کاندیدای ریاست فدراسیونها توجه کنیم .تحصیلات و سوابق مدیریتی،معرفی زیر مجموعه ها و ارائه برنامه ها و ده ها شرایط دیگر که جزو شرایط یک نامزد ریاست فدراسیون است .اما مهمترین موضوعی که باید یک رییس فدراسیون داشته باشد .اصلا جزو این شرایط نیست، و آن داشتن تخصص و عناوین مهم بین المللی اعم از قهرمانی و مربیگری و داوری و … .در آن رشته است. متاسفانه این گزینه مهم جزو شرایط ریاست فدراسیون ورزشی نیست .و این سوالیست که همیشه در ذهن جامعه و خانواده ورزشهای رزمی وجود داشته است .و پاسخی برای ان نبوده و نیست.
کافیست یک بار با لباس رزمی عکس داشته باشند و یا مدتی در باشگاهی تمرین کنند. یا عنوان کنند از قدیم رزمیکار بودند و در کنار مرحوم فلانی رزمی کار میکردند. این رای انها سابقه تلقی میشود .این روزها هم بسیار مد شده است که سابقه ورزش رزمی برخی افراد به سنشان نزدیک است.
در اکثر کشور ها رییس فدراسیون باید از خانواده همان ورزش باشد. و اولین شرط ورود به فدراسیون داشتن تخصص و عناوین مهم قهرمانی و یا مربیگری و مدیریت موفق در آن رشته است. چنانچه تخصصی نداشته باشند نمیتوانند کاندیدای ریاست آن فدارسیون باشند. و در صورت عدم رعایت حتی از سوی فدراسیون جهانی نیز تعلیق میشوند.
دقیقا کاری که هفته گذشته در فدراسیون دوچرخه سواری ایران انجام شد. آقای محمود رشیدی رییس فدراسیون دوچرخه سواری شد اما بسیاری از مربیان و قهرمانان و خانواده دوچرخه سواری اعتراض کردند که ایشان از خانواده دوچرخه سواری نیست و حتی کار به تعلیق از سوی فدراسیون جهانی کشیده شد تا اینکه ایشان به نفع این فدارسیون و اعتبار کشور استعفا دادند.
ای کاش این مورد تخصص و خانواده ،برای تمامی فدراسیون ها یکسان بود. به عنوان مثال: رییس فدراسیونی که اصلا در آن رشته تخصص نداشته و از خانواده آن ورزش هم نیست. و شاید اصلا ورزشکار هم نباشد. ولی در راس مدیریت آن فدراسیون است. و افرادی هم که در کنارشان هستند گرچه متخصص هستند اما و شاید به خاطر منافع خود سکوت کرده اند.
موضوع این است که محمود رشیدی ها در این میان مقصر نیستند ، محمود رشیدی خود متخصص یکی از فدراسیون های رزمی است اما سر از دوچرخه سواری در میاورد ؟ چرا ؟ چون در جایگاه تخصصی اش شخص دیگری بدون تخصص نشسته است. یعنی همان پازل اشتباه چهار ضلعی که در جایگاه هشت ضلعی گشاد و بزرگ جای گرفته است.
در حال حاضر تنها فدراسیون جودو است که یکی از قهرمانان پر افتخار همان رشته ریاست آن را عهده دارد است.
چرا نباید دیگر فدراسیونهای رزمی نیز دارای مدیرانی از جنس و خانواده همان ورزش باشند ؟ اگر سیاست و مصلحت در این است که افراد سیاسی یا مورد نظر مسئولان ، در راس فدراسیون ها باشند ، ما پیشنهاد میدهیم همین افراد را در همان وزارت ورزش به عنوان نماینده یا ناظر مستقیم فدراسیون مورد نظر بگذارید. اگر وزارت ورزش جایی برای این سمت ها ندارد قطعا در فدراسیونها نیز نباید جایی برایشان تدارک دیده شود.
در پایان این نقد ورزشی امیدواریم مسئولین ،با سپردن فدراسیون ها به اهل ورزش. همانطور که وزارت ورزش نیز به آقای دکتر سجادی که خود نیز از قهرمانان میباشند سپرده شده است، راه قهرمانی و سالم سازی فضای ورزش کشور را هموارتر کنند.
