در مبحث امروز راجع به معضلی بزرگ و حل نشدنی در ورزشهای رزمی خصوصا رشته کاراته مطالبی درمورد اعزام مسئولین به مسابقات برون مرزی به جای ورزشکاران، را بیان خواهیم کرد.
اعزام ورزشکارانی که در عضویت تیم ملی هستند با تمام هزینه هایی که در بر دارد به عهده فدراسیون مربوطه میباشد. بودجه ای که فدراسیونها دریافت میکنند و درآمدهایی که از برگزاری مسابقات، فروش احکام و برگزاری آزمونها، استاژها و کلاسهای مختلف و اسپانسرها دریافت میکند، کفاف تمامی هزینه ها را میدهد و در مواقعی نیز مجلس شورای اسلامی و برخی ارگانها نیز کمکهایی در نظر میگیرند.
در برخی فدراسیونها مسئولین نفر اول ثبت نام اعزام به مسابقات هستند و گاهی بر سر اعزام درگیری و بگو مگو وجود دارد که چه کسی برود و نوبت چه کسی است. البته در این رابطه برخی مسئولینی که قدرت اجرایی زیادی دارند پای ثابت اعزام ها هستند. درمواقعی افرادی که اصلا مربوط به آن ورزش نیستند نیز در لیست اعزامی ها دیده میشود.
حضور مسئولین اعم از رییس فدراسیون نایب رییس که جزو اولین ثبت نامی ها میباشند، در مسابقاتی که فقط نیاز به یک سرپرست دارد چه اهمیت و خاصیتی برای تیم اعزامی دارد؟ جز هزینه اضافه و حیف و میل کردن بیت المال رهاورد دیگری ندارد. بعنوان مثال حضور چندین نفر بدون تخصص در سالن و هتل که صرفا از گردش لذت خواهند برد چه سودی برای کشور دارد؟ جز اینکه کلی هزینه از بیت المال صرف مسافرت این آقایان و خانمها میشود.
گاهی مسئولین ترجیح میدهند بازیکن و ورزشکار اعزام نشود اما خودشان حتما باید اعزام شوند، وقتی سوال میشود چرا نفرات بیشتری اعزام نمیکنید، اعلام میکنند بودجه نداریم. اینجا تقریبا به معنای معضلی به نام اعزام مسئولین به جای ورزشکار میرسیم.
در سالهای اخیر اعزام مسئولین فدراسیونها و دوستان و آشنایان به مسابقات برون مرزی بسیار زیاد شده است و تقریبا تور مسافرتی و تفریحی برای مسئولین خصوصا در فدراسیون کاراته به شدت افزایش یافته است.
به طور مثال در یکسال گذشته از وقتی نایب رییس فدراسیون کاراته بر سرکار آمده، تقریبا هیچ سفری را از دست نداده است و همه مسافرت ها را رفته است، همچنین افراد دیگر با عنوان سرپرست، کمک مربی، تدارکات، گروه خبری نیز اعزام میشوند که تخصص عناوین ذکر شده را نیز ندارند.
این اتفاق بیشتر در فدراسیون کاراته افتاده است و افرادی اعزام میشوند که اصلا در خانواده کاراته نیستند، به طور مثال چند ماه گذشته 100 نفر 60 نفر 62 نفر 30 نفر 26 نفر همینطور اعزام شدند که از نیمی از این اعزامها اصلا ورزشکار نیستند. و مشخص نیست اعزام این کاروانها و نیروی بیکار و بی اهمیت برای چیست؟ غم انگیزترین بخش ماجرا اینجاست که از 60 نفر فقط یک نفر مدال میگیرد.
از 127 اعزام 5 نفر مدال میگیرد از 26 اعزام هیچکس مدال نمیگیرد. آیا این معضل نیست؟ نابودی یک ورزش دیگر باید چگونه باشد؟ این اتفاقات در همین چند ماه اخیر رخ داده است و مسئولین وزارت ورزش اصلا اطلاعی از این موضوعات ندارند و جالب است که مسئولین فدراسیون اعلام میکنند درخشش خوبی داشتیم و قهرمان شدیم. و مدعی بودند که چندین بار قهرمان و نایب قهرمان شدند در صورتی که چنین نیست.
از سویی دیگر بازیکن با استعدادی که میتواند مدال کسب کند اعزام نمیشود و اعلام میکنند بودجه نداریم، و یا لوازم برای بازیکنان تهیه نمیکنند که بازیکن در مسابقات به خاطر نداشتن لوازم اخراج شود، همچنین در تغذیه و وعده های غذایی نیز اعتراض زیاد است.
ورزشهای رزمی در کشورما طوری شده است که مسئولین باید یک انتخابی برای خودشان بگذارند که چه کسی به سفرهای اروپایی و آسیایی اعزام شود. سپس در مرحله بعد اگر جا بود ورزشکاران را هم اعزام کنند.
متاسفانه این معضل در خیلی از رشته های ورزشی هست که ما به ورزشهای رزمی اشاره کردیم. امیدواریم مسئولین ورزش که هیچگاه اهمیتی به این موضوع نداده اند اینبار اهمیت داده و ورزش و ورزشکاران کشور را نجات دهند. تا شاهد نابودی ورزش و مهاجرت و پناهندگی ورزشکاران و اغتشاش و اعتراض نباشیم. همانطور که رهبر معظم فرمودند، ببینید ورزشکار چه میخواهد خواسته های او را به نحو احسن انجام بدهید. اما برخی مسئولین این فرمایش را به جای ورزشکار “خودشان” را جایگزین کرده اند. مانند مسئولی که خود را جای پارکبان جا زد تا واکسن کرونا بزند.
امیدواریم این معضل بزرگ نیز در جامعه ورزش خصوصا ورزهای رزمی حل شود.
