در مقاله تخصصی آمینو اسید ها ، امروز به بحث گلوتامین “glutamine” که باعث افزایش سیستم ایمنی بدن میشود خواهیم پرداخت.
مقدمه:
در سطحی اساسی،آمینو اسیدها بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها در سلول‌ها و بافت‌های ما هستند. و پس از آب، دومین ترکیب فراوان موجود در بدن پستانداران هستند.آمینو اسیدها را می‌توان از پروتئین‌های درون زاد یا برون زاد (یعنی رژیم غذایی) به دست آورد. و در دسترس‌پذیری آنها برای بقا،نگهداری و تکثیر سلولی از اهمیت اساسی برخوردار است.
پستانداران مسیرهای بیوشیمیایی و متابولیکی به خصوصی را توسعه داده‌اند، تادر بین ۲۰ آمینو اسید مشخص شده در کد ژنتیکی، گلوتامین بهترین مثال از تنوع متابولیسم و کارکرد‌های مربوط به سیستم ایمنی آمینو اسیدی است. گلوتامین فراوان‌ترین و متنوع‌ترین آمینواسید در بدن بوده و برای متابولیسم میانی، تبادل نیتروژن درون ارگان از طریق انتقال آمونیاک (NH3) بین بافت‌ها و هموستازی pH، از اهمیت اساسی برخوردار است.
تقریباً در تمام سلول‌ها می‌توان از گلوتامین برای زیرلایه سنتز نوکلئوتیدها. (پورین‌ها، پیریمیدین‌ها و قندهای‌آمین‌دار)، نیکوتین آمید آدنین دی‌نوکلئوتید فسفات (NADPH)، آنتی‌اکسیدان‌ها، و بسیاری مسیرهای بیوسَنتز دیگر که در حفظ کارکرد و یکپارچگی سلولی نقش دارند، استفاده کرد.
اکثر سلول‌های بدن با جابه‌جایی دائمی و تأمین مواد مغذی عمل می‌کنند.
با این حال معمولاً سلول‌های سیستم ایمنی در محیط‌های ریز و دارای محدودیت‌های مواد غذایی عمل کنند. اگر چه گلوکز برای متابولیت حیاتی است و سوخت اصلی سلول بسیاری در بدن و همچنین سلول‌های سیستم ایمنی، مانند لنفوسیت‌ها، نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها است. استفاده از گلوتامین در شرایط کاتابولیکی مانند مسمومیت. بهبودی از سوختگی یا جراحی و سوء تغذیه و همچنین تمرینات فیزیکی سنگین و پر شدت، دارای نرخی بالا و مشابه یا حتی بیشتر از مصرف گلوکز است.
این تئوری ابتدا به طور آزمایشگاهی در دهه ۸۰ میلادی در آزمایشگاه اریک نیوشولم (۱۹۳۵-۲۰۱۱، که هم اکنون به طور وسیعی به عنوان بنیان‌گذار این فرضیه و شواهد مربوط به مفهوم «ایمونومتابولیسم» شناخته میشود) در دانشگاه آکسفورد و سپس در آزمایشگاه‌های دیگر در سراسر جهان تأیید شد. به همین دلیل گلوتامین به عنوان «سوخت سیستم ایمنی» شناخته میشود که در آن غلظت خونی کم آن می‌تواند باعث نقض کارکرد سلول‌های سیستم ایمنی شود و در باعث نتیجه درمانی ضعیف و افزایش ریسک مرگ و میر شود.
در حال حاضر گلوتامین به طور روتین به صورت جزئی از مکمل‌های تغذیه پزشکی برای بیماران پیش و پس از جراحی تجویز میشود و همچنین برای بسیاری از ورزشکاران برای بازیابی کارکرد سیستم ایمنی خود. اگر چه شواهد روبه‌رشدی برای پشتیبانی اثر مکمل گلوتامین بر روی سیستم ایمنی بدن وجود دارد، هنوز سؤالات و ملاحظات زیادی بی‌پاسخ مانده‌اند.
بحث و نتیجه‌گیری:
گلوتامین فراوان‌ترین و متنوع‌ترین آمینو اسید بدن انسان است. در هنگام سلامتی و بیماری، نرخ مصرف گلوتامین در سلول‌های ایمنی مشابه حتی بیشتر از مصرف گلوکز است. به طور مثال در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که ماده مغذی گلوتامین، برای تکثیر لنفوسیت‌ها و تولید سیتوکین، ماکروفاژ فاگوسیتیک و همچنین فعالیت‌های ترشحی و کشتن نوتروفیل‌های باکتریایی ضروری است.
رها سازی گلوتامین در گردش خون و میزان دسترس‌پذیری آن عمدتاً تحت کنترل ارگان‌های متابولیک کلیدی، مانند روده، کبد و عضلات اسکلتی، قرار دارد. در وضعیت‌های کاتابولیک و هایپرکاتابولیک، گلوتامین برای کارکرد متابولیک ضروری است، ولی در دسترس‌پذیری آن ممکن است به دلیل نقص هموستازی در متابولیسم درون بافتی آمینواسیدها به خطر بیفتد. به این دلیل، در حال حاضر گلوتامین بخشی از پروتکل مکمل‌های غذایی پزشکی شمرده میشود و به افراد دچار سرکوبی سیستم ایمنی پیشنهاد داده میشود.
با این حال، در حال حاضر در حیطه وسیعی از وضعیت‌های کاتابولیک و هایپرکاتابولیک (به طور مثال مریض یا مریض بحرانی، پس از حادثه، مسمومیت و خستگی ورزشکاران) پیشنهاد مصرف مکمل گلوتامین (به صورت خوراکی یا روده‌ای یا تزریقی) بر اساس غلظت آمینواسید پلاسمای رگ گردش خون (که همچنین با نام گلوتامینمیا شناخته میشود) مشکل است. اگر چه اثرات مفید مکمل گلوتامین بر روی سیستم ایمنی نیز قبلاً مشخص شده است،
هنوز هم باید سؤالات و شواهد بسیاری برای خروجی حاصل از مطالعات ارائه شود. معمولاً بدن می‌تواند مقدار گلوتامین مورد نیاز خود را تولید کند، اما شرایط خاص مانند جراحت و آسیب‌دیدگی، عمل جراحی، استرس زیاد، ورزش‌های سنگین، بیماری‌های عفونی و غیره سطح گلوتامین کاهش پیدا می‌کند که در این شرایط نیاز است مقدار بیشتری گلوتامین از طریق تغذیه و یا مکمل‌های غذایی دریافت کنیم.
نحوه مصرف گلوتامین به چه صورت است؟
در هنگام فعالیت ورزشی طولانی مدت به دلیل گردش خون زیاد در عضلات، میزان غلظت گلوتامین پلاسما افزایش میابد. با این وجود، گلوتامین پلاسما ناشی از تمرینات طولانی مدت کاهش پیدا می‌کند که این کاهش هم‌زمان با تداخل در سیستم ایمنی بدن همراه می‌باشد.
زمانی که بدن در شرایط کاتابولیک مانند: تمرینات پر شدت تناوبی، دویدن‌های طولانی، رژیم غذایی محدود، بیماری و تمرینات پر فشار باشد سطح گلوتامین پایین می‌آید و در زمان آنابولیک سطح گلوتامین افزایش می‌یابد.
کسانی که به ورزش‌های قدرتی می‌پردازند برای بهره‌مند شدن از خواص مطلوب گلوتامین در بدن باید روزانه ۱۰ الی ۱۵ گرم از این اسید آمینه را مصرف کنند. این مقدار را می‌توان در ۲ الی ۳ سروینگ تقسیم نمود. توصیه شده است که مصرف گلوتامین بلافاصله و ۲ ساعت بعد از انجام یک فعالیت شدید می‌تواند سودمند باشد.
نکته: گلوتامین به تنهایی نمی‌تواند باعث ارتقاء عملکرد شود و معمولاً در ترکیب با اسیدهای آمینه شاخه‌ای احتمال افزایش عملکرد ورزشی ممکن است اتفاق بیفتد.
منابع: آخرین مقالات منتشر شده در وب سایتهای معتبر اروپایی
به اینستاگرام رزمی نیوز بپیوندید.
