بوکس ایران نیاز به توجه و همدلی دارد/ بوکس را فدای منافع شخصی نکنیم

پایگاه خبری تحلیلی رزمی نیوز – ورزش بوکس در ایران همواره دستخوش حواشی بسیاری بوده و هیچگاه حمایت قاطعی از این رشته ورزشی نشده است. ضمن اینکه این رشته در دهه شصت جزو رشته های خشن و ممنوعه در ایران تلقی میشد اما با همت مسئولین وقت، فعالیت این رشته المپیکی در قالب فدراسیون آغاز شد.

هنوز هم برخی مسئولین نگاه خوبی به این رشته ندارند، نمونه آن عدم پخش مسابقات بوکس در رسانه ملی و شبکه های ورزشی کشور و عدم مجوز فعالیت بانوان در این رشته میباشد.

اتفاقات این روزهای بوکس که مربوط به عدم کسب سهمیه المپیک پاریس است، حواشی بسیاری را بوجود آورده است که این اتفاقات طبیعی است. در تمامی رشته ها با یک باخت، گروههای مختلف منتقدین و تحلیل گران شروع به نقد و تحلیل کرده و در مواقعی غیر منصفانه و منفعت طلبانه سخن میگویند. و پر واضح است که نگاهی نیز به جایگاه سرمربی دارند، و حضور هر مربی دیگری نیز آنها را راضی نخواهد کرد.

منطقی ، تخصصی و فنی صحبت کنیم

بوکس یک رشته انفرادی است، نباید آن را با رشته‌های گروهی مانند فوتبال مقایسه کرد، رشته‌های گروهی نیاز به استراتژی و تاکتیکهای حمله و دفاع و آرایش تیمی خود را همانند یک میدان جنگی دارند، و اشتباه یک نفر باعث باخت یک تیم خواهد شد.

در ورزشهای انفرادی و رزمی خصوصا بوکس که چند تکنیک دست بیشتر ندارد، شرایط بسیار متفاوت است. و هر مبارزی تکنیک و شگرد خاص خود را دارد، و نیاز به تمرینات و مبارزات تدارکاتی بیشتر دارد. البته در بخش بدنسازی و تغذیه باید به روز بود که قطعا کادر فنی تیم ها به این موضوعات توجه دارند.

فونتانا، سرمربی تیم ملی بوکس چگونه است؟

یکی از ایراداتی که به سرمربی تیم ملی بوکس میگرند، سن بالای اوست، پیر بودن دلیلی برای بد بودن نیست، فونتانا یک مربی با تجربه و باهوشی است که پا به پای بوکسورها تمرین میکند و تجربیات خود را به آنها منتقل میکند. مربیان جوانی داریم که با سن کمتر از فونتانا توانایی نیم ساعت سرپا ایستادن یا تمرین با ملی پوشان را هم ندارند.

فونتانا کمتر از چهار ماه است که سرمربی تیم ملی بزرگسالان است که مواجه شده با کسب سهمیه المپیک، و فرصت زیادی برای آشنایی با بوکسور های ایرانی نداشت، باید به مرور با بوکس ایران آشنا شود و قطعا توقع بزرگی در طی این مدت کم نمیتوان داشت.

فراموش نکنیم که در همین مدت کم، چند نفر از بوکسورها را برای اولین بار تا مرز کسب سهمیه المپیک رساند. دیگر بوکسور ها که گفته میشود در المپیک قبلی حضور داشتند، اما با حضور فونتانا شانس کسب سهمیه را از دست دادند، باید بررسی شود که پس از المپیک توکیو و قبل از فونتانا نسبت به رقبای خود چه مقدار پیشرفت داشتند؟ که در مدت این چهار ماه بهانه ای برای باخت آنها باشد.

سرمربی تیم ملی بزرگسالان مدرس نیست که در اردوها آموزش بوکس بدهد. او بر اساس آموخته های مبارزین و تکنیک و شگردهایی که دارند به کمک مربیان و کادر فنی، تاکتیک و فنون ترکیبی جدیدی را به آنها انتقال میدهند.

نمیتوان مبارزی که سالها چه صحیح چه به اشتباه تمرین کرده و فرم بدنی و تکنیک خاص خود را دارد، در مدت کوتاهی داخل اردو، تغییر داد و یا آموزش دیگری به او بدهند. مگر اینکه این کارها در رده‌های سنی پایین تر انجام شود.

اینکه برخی افراد عنوان میکنند فونتانا به روز نیست، مشخص نمیکنند که منظورشان از به روز بودن چیست؟ اگر شخصی هر چند ماه یکبار در دوره های فنی و تاکتیک و فنون جدید بوکس شرکت میکند اعلام نماید.

به روز بودن در بدنسازی و تغذیه و قوانین داوری مربوط به مربیان تغذیه و بدنسازی و داوری است، درمورد تکنیک و تاکتیک و اجرای فنون، و قوانین مبارزات که قطعا همه به روز هستند.

پیشرفت و نتیجه گیری در بوکس بزرگسالان، نیاز به تمرین تکنیکهای مناسب و موثر و برگزاری مسابقات تدارکاتی بسیار است. که این مورد هم به کمک روح اله حسینی، رییس فدراسیون بوکس طی این 10 ماه که به فدراسیون آمده است انجام میشود.

فراموش نکنیم در مدیریت قبلی فدراسیون بوکس، در طول مدت چهار سال و آن هم با شرایط بسیار آسان تنها توانست دو سهمیه از المپیک دریافت کند که آن هم با عملکردی بسیار ضعیف در المپیک مواجه شد.

رسیدن به المپیک خیلی مهم نیست، اینکه در المپیک کسب مدال کنیم مهم است. برخی آقایان گمان میکنند رسیدن به المپیک افتخار بزرگی است و همه چیز را تمام شده میبینند. در صورتی که نتیجه ای کسب نشود هیچ ارزشی ندارد.

سوالی مطرح است! چرا تیم ملی بوکس ایران در المپیک توکیو نتیجه کسب نکرد؟ مگر تکنیک و تاکتیک و هزینه و علم به روز و جوانگرایی و تمامی آیتم هایی که اکنون مطرح میشود نبود؟ چه توقعی از سرمربی که چهار ماه است به ایران آمده هست؟

گروههای مختلفی که با یکدیگر مخالفند.

در تمامی رشته های ورزشی و فدراسیونها، همیشه چندین گروه مخالف و منتقد وجود دارد که هیچکدام با هم نیستند و هر گروه برای رسیدن به منافع خود تلاش میکنند. اگر از یک گروهی یک شخص سرمربی شود، گروه دیگر شروع به اعتراض میکند، هیچ کس نمیخواهد به کسی زمان بدهد. با اولین نتیجه تصمیم گیری میکنند. و این موضوع باعث افت شدید یک مجموعه خواهد شد.

برای ساختن نیاز به زمان هست، این ساختن از هیچ شروع خواهد شد و با کمی صبر و حوصله به سرانجام خواهد رسید. مسیر و اهداف یکی است منتها همه دوست دارند مدیر باشند اما نمیشود همه یکجا باشند. عده ای داخل و عده ای خارج از سیستم باید همکاری کنند تا بوکس به نتیجه برسد. که متاسفانه اینطور نیست و تغییرات زود هنگام باعث عدم پیشرفت میشود.

بوکس ایران در حال پیشرفت بود که با فرار رییس قبلی این فدراسیون، تا مرز نابودی پیش رفت، و این روح اله حسینی بود که با هزینه های شخصی خود بوکس را نجات داد، پس باید فرصت داد تا کامل به روز های قبل برگردد.

زیاده خواه نباشیم، به همه فرصت بدهیم. مسئولین ورزش نیز به مدیریت حسینی اعتماد کنند که انشالله نتیجه خواهد گرفت.

حمایت از بوکس _ فونتانا _ حسینی، تا به اوج  رسیدن بوکس ایران.

.